Zgodnie z przepisami prawa celnego osobą zobowiązaną do przekazywania informacji w ramach systemu INTRASTAT jest osoba fizyczna lub osoba prawna, a także jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która jest podatnikiem VAT i realizuje wymianę towarową z krajami Unii Europejskiej.

Obowiązek przekazywania informacji dotyczy tych podmiotów, których wartość przywozu lub wywozu przekracza wartości tzw. progów statystycznych.

Na 2018 r. obowiązują następujące wartości progów statystycznych dla podmiotów realizujących obroty z krajami Unii Europejskiej:
próg podstawowy:
dla przywozu 3.000.000 zł
dla wywozu 2.000.000 zł

próg szczegółowy:
dla przywozu 50.000.000 zł
dla wywozu 93.000.000 zł

Podmiot jest zobowiązany do wypełniania deklaracji INTRASTAT, jeśli:
– wartość dokonanych przez ten podmiot przywozów lub wywozów towarów w roku poprzedzającym rok sprawozdawczy przekroczyła wartość określoną odpowiednio dla ustalonego na aktualny rok sprawozdawczy progu podstawowego w przywozie lub w wywozie;
– wartość dokonanych przez ten podmiot przywozów lub wywozów towarów przekroczyła w danym roku sprawozdawczym wartość określoną dla ustalonego na dany rok sprawozdawczy progu podstawowego w przywozie lub w wywozie. W tym przypadku osoba zobowiązana dokonuje zgłoszeń INTRASTAT poczynając od zgłoszenia INTRASTAT za okres sprawozdawczy, w którym wartość dokonanych przywozów albo wywozów towarów przekroczyła wartość określoną dla odpowiedniego statystycznego progu podstawowego.

Podmiot, którego wartość obrotów zawiera się pomiędzy wartością progu podstawowego a wartością progu szczegółowego, jest zwolniony z wypełniania niektórych pól na deklaracji INTRASTAT.

Podmiot, którego wartość przywozów bądź wywozów przekroczyła próg szczegółowy, jest zobowiązany do wypełniania wszystkich pól na deklaracji INTRASTAT

Od 1 stycznia 2018 roku obowiązują nowe przepisy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych oraz osób prawnych znacznie ograniczające prawo do rozliczania kosztów podatkowych z tytułu odpisów amortyzacyjnych od znaków i praw majątkowych oraz opłat za użytkowanie tego typu praw.

W poprzednich latach jedną z form optymalizacji podatkowej było przeniesienie prawa do znaku lub innych praw majątkowych do zewnętrznego podmiotu, a następnie podmiot ten udzielał odpłatnych licencji. Dzięki temu podatnik, który wytworzył prawa majątkowe we własnym zakresie i nie mógł ich amortyzować dla celów podatkowych (odpisy amortyzacyjne od takich praw nie mogły być zaliczane do kosztów podatkowych), pomniejszał podstawę opodatkowania o opłaty licencyjne.

Ministerstwo Finansów postanowiło wyeliminować optymalizacje podatkowe na prawach majątkowych i wprowadziło do ustaw podatkowych zapisy stanowiące, iż do kosztów podatkowych nie zalicza się opłat ponoszonych z tytułu użytkowania praw majątkowych, nabytych lub wytworzonych przez podatnika lub spółkę osobową, a następnie zbytych – w części przekraczającej przychód uzyskany przez podatnika z ich zbycia.

Jednocześnie u podmiotu, który otrzymał prawa majątkowe w darowiźnie lub w spadku, a na podstawie ustawy o spadkach i darowiznach przysporzenie to było zwolnione z opodatkowania (czynność dokonana pomiędzy członkami najbliższej rodziny), wyłączono prawo do zaliczania odpisów amortyzacyjnych tych praw w koszty podatkowe. Przepis dotyczy wszystkich odpisów dokonywanych od 1 stycznia 2018 roku, nie ma tu znaczenia, kiedy prawo zostało nabyte, nie ma również żadnych limitów kwotowych.

Powyższe oznacza, że podmiot który otrzymał prawa w spadku lub darowiźnie będzie osiągał przychody do opodatkowania z tytułu udzielanych odpłatnych licencji za korzystanie z tych praw przez podmioty trzecie, ale nie rozpozna kosztu podatkowego z tytułu amortyzacji. Zaś podmiot korzystający odpłatnie z praw, które wcześniej zbył w jakiejkolwiek formie, nie zaliczy ponoszonych wydatków do kosztów podatkowych. Tym samym obie strony transakcji zapłacą podatek od tej samej kwoty.

Ministerstwo zapobiegło jednocześnie skutkom transakcji polegającej na odkupieniu wcześniej posiadanych znaków. Jeśli podatnik „odkupi” prawa do znaków, które wcześniej posiadał i zbył, koszty podatkowe z tytułu amortyzacji „odkupionych” znaków nie mogą przewyższać kwoty przychodu uzyskanego wcześniej ze zbycie tych praw. Tajemnicą poliszynela jest fakt, że wcześniejsze zbycie nastąpiło nieodpłatnie. W związku z tym koszt podatkowy z tytułu amortyzacji również nie wystąpi.